Ronaldo is de zoon van Dinis Aveiro, een tuinman, en zijn vrouw Dolores dos Santos Aveiro, een kok. Zijn vader was een alcoholist en verkocht met zijn andere zoon Hugo Manchester United-shirts van Ronaldo om alcohol te kunnen blijven kopen. Hij dronk zich dood toen Ronaldo negentien jaar oud was. Ronaldo was een ongewenst kind en zijn moeder overwoog abortus. In plaats daarvan dronk zij op advies donker bier om vervolgens te rennen totdat ze bijna flauwviel, maar een miskraam bleef uit.[1]

Ronaldo is afkomstig van het Portugese eiland Madeira. Als kind begon hij aldaar met voetballen bij de amateurclub CF Andorinha. Hierna speelde hij bij CD Nacional en maakte hij op twaalfjarige leeftijd de overstap naar het vasteland van Portugal om te worden opgenomen in de jeugdopleiding van Sporting Lissabon. Vijf jaar later, in oktober 2002, maakte de vleugelaanvaller zijn officiële debuut voor het eerste elftal van de club; in een competitiewedstrijd thuis tegen Moreirense (3-0) scoorde hij twee doelpunten. Ronaldo speelde vervolgens nog dertig officiële wedstrijden in zijn eerste jaar als prof en voegde daarin drie goals toe aan zijn seizoenstotaal van vijf.[2]

Manchester United

In de zomer van 2003 trok hij de aandacht van Manchester United. Tijdens een wedstrijd tussen Sporting en Manchester United ter gelegenheid van de ingebruikname van het Estádio José Alvalade, leidde Ronaldo zijn team naar een 3-1-overwinning. De spelers van Manchester United gaven na afloop van de wedstrijd aan dat ze voortaan liever met dan tegen Ronaldo wilden spelen, waar coach Alex Ferguson het volkomen mee eens was. Kort daarna werd hij voor ongeveer twaalf miljoen pond door Manchester United overgenomen van Sporting Lissabon. Bij Manchester United werd Ronaldo binnengehaald als de vervanger van David Beckham, die kort daarvoor naar Real Madrid was vertrokken. Ronaldo won in zijn eerste seizoen bij die club direct de FA Cup; hij scoorde de openingstreffer in de finale tegen Millwall (3-0).

In het seizoen 2006/2007 ontwikkelde hij zich tot een van de beste spelers ter wereld. Hij werd tweemaal achtereen tot speler van de maand gekozen, iets wat daarvoor alleen Dennis Bergkamp en Robbie Fowler was gelukt. Na belangstelling van Real Madrid tekende hij in april 2007 een nieuw contract dat hem voor vijf jaar aan United bond. Met een salaris van honderdtwintigduizend pond per week werd hij de best betaalde speler in de geschiedenis van de club.

Op 22 april 2007 werd Ronaldo door de spelers in de Engelse competitie gekozen tot Speler van het Jaar en tevens talent van het jaar in de Engelse competitie, wat sinds 1977 (Andy Gray) niemand meer was gelukt.

In 2008 won hij met Manchester United de Premier League, FA Community Shield, Champions League en de Wereldbeker. Tevens werd hij bekroond tot Europees- en Wereldvoetballer van het jaar.

Real Madrid

In juni 2009 vertrok hij voor het recordbedrag van 94 miljoen euro van Manchester United naar de Spaanse topclub Real Madrid. In augustus 2009 liet hij zijn benen verzekeren voor honderd miljoen euro. Ondanks de hoge verwachtingen van de fans won Ronaldo in het eerste jaar met Real Madrid geen enkele prijs. In het seizoen 2010/11 brak Ronaldo op de laatste speeldag het doelpuntenrecord van de Mexicaan Hugo Sánchez (seizoen 1989-1990 voor Real Madrid) en de Spanjaard Telmo Zarra (seizoen 1950-1951 voor Athletic Bilbao), door twee keer te scoren in de met 8-1 gewonnen thuiswedstrijd tegen Almería en zo op 40 doelpunten in de Spaanse competitie te eindigen. Op 22 oktober 2011 scoorde Cristiano Ronaldo zijn snelste hattrick ooit uit zijn loopbaan. Ronaldo wist binnen vijftien minuten drie doelpunten te scoren. In het seizoen 2011/2012 won Ronaldo het kampioenschap met De Koninklijke. Opnieuw vestigde Ronaldo een persoonlijk record door 46 competitiedoelpunten in één seizoen te maken, vier minder dan het record van vijftig dat Lionel Messi datzelfde jaar behaalde. Ronaldo was samen met teamgenoten Gonzalo Higuaín en Karim Benzema goed voor honderdachttien doelpunten in één seizoen. Dat maakte hen het meest productieve trio ooit, een record dat zij na het seizoen 2014-15 weer verloren aan het FC Barcelona-trio Messi, Suárez en Neymar, dat 122 keer het net vond. Ronaldo verbeterde zijn persoonlijke record opnieuw gedurende het seizoen 2014/2015. Dit keer maakte hij 48 competitiedoelpunten in één jaar.

Ronaldo maakte op zaterdag 12 september 2015 vijf doelpunten tijdens een 0-6 overwinning uit bij Espanyol. Daarmee kwam hij die dag op tweehonderddertig competitiegoals voor Real Madrid, waarmee hij Raúl inhaalde en clubtopscorer aller tijden werd in competitieverband. Ronaldo maakte op 17 oktober 2015 in de dertigste minuut 2-0 tijdens een competitiewedstrijd thuis tegen Levante (eindstand 3-0). Dit was zijn 324ste doelpunt in totaal voor Real Madrid, waarmee hij Raúl ook inhaalde als clubtopscorer in alle competities. Ronaldo had hiervoor driehonderdtien wedstrijden nodig, waar Raúl 323 doelpunten maakte in zevenhonderdtien duels.[3]

Statistieken

Club

Club Seizoen Competitie Beker League Cup Champions League2017 Champions League   Andere¹ Totaal Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Sporting Lissabon 2002–03 25 3 3 2 – 3 0 – 31 5 Totaal 25 3 3 2 – 3 0 – 31 5 Manchester United 2003–04 29 4 6 2 – 5 0 – 40 6 2004–05 33 5 7 4 2 0 8 0 – 50 9 2005–06 33 9 2 0 4 2 8 1 – 47 12 2006–07 34 17 7 3 1 0 11 3 – 53 23 2007–08 34 31 3 3 – 11 8 1 0 49 42 2008–09 33 18 2 1 4 2 12 4 2 1 53 26 Totaal 196 84 26 13 11 4 55 16 3 1 292 118 Real Madrid 2009–10 29 26 – – 6 7 – 35 33 2010–11 34 40² 8 7 – 12 6 – 54 53 2011–12 38 46 5 3 – 10 10 2 1 55 60 2012–13 34 34 7 7 – 12 12 2 2 55 55 2013–14 30 31 6 3 – 11 17 – 47 51 2014–15 35 48 2 1 – 12 10 5 2 54 61 2015–16 36 35 0 0 – 12 16 0 0 48 51 2016–17 8 5 0 0 – 4 2 0 0 12 7 Totaal 244 265 28 21 – 79 80 9 5 360 371 Carrière totaal 465 352 57 36 11 4 137 96 12 6 683 494

Bijgewerkt t/m 11-11-2016

¹Andere competities inclusief de FA Community Shield, UEFA Super Cup, Intercontinental Cup, FIFA Club World Cup en Supercopa.

²Het doelpunt op 18 september 2010 tegen Real Sociedad is niet inbegrepen. Sommige bronnen vermelden Pepe als doelpuntenmaker, terwijl anderen het toewijzen aan Ronaldo.

Interlandcarrière

EK 2004

Ronaldo maakte zijn debuut in het Portugese nationale elftal op 20 augustus 2003 tegen Kazachstan. Het Europees kampioenschap voetbal 2004, waarvoor Portugal als gastland fungeerde, was het allereerste grote toernooi voor Ronaldo. Ronaldo was een van de smaakmakers op dit EK, waar hij met zijn negentien jaar een van de jongste deelnemers aan het toernooi was. Hij scoorde twee doelpunten; in de verloren openingswedstrijd tegen Griekenland (1–2) en de halve finale tegen Nederland (2-1). In de finale moest Portugal wederom buigen voor de Grieken: 0–1. Na het EK nam Ronaldo met Portugal deel aan de Olympische Spelen van 2004 in Athene.

WK 2006

Na een goede kwalificatie mocht Ronaldo mee naar zijn tweede eindtoernooi: het WK 2006. Ronaldo scoorde zijn eerste doelpunt tegen Iran uit een penalty. In de wedstrijd tegen Engeland speelde Ronaldo een belangrijke rol. Mede dankzij Ronaldo mocht Wayne Rooney het veld verlaten met een rode kaart na een wilde actie. Ronaldo was degene die naar de scheidsrechter ging en om een kaart vroeg. Vervolgens was hij verantwoordelijk voor het binnenschieten van de beslissende penalty tijdens de strafschoppenserie. De Portugezen strandden uiteindelijk in de halve finale na het 0–1-verlies tegen Frankrijk. Hierna streden de Portugezen voor de derde plaats tegen Duitsland. Die wedstrijd werd ook verloren, waardoor Portugal vierde werd.

EK 2008

In de EK 2008 was Ronaldo de grote vedette van zijn team en van het toernooi. In de kwalificatie scoorde Ronaldo acht goals en had hij een sterk seizoen achter de rug bij Manchester United, waarin hij de Champions League won en kampioen werd van Engeland. Ronaldo was ook de de Europees topschutter van het seizoen.Op het EK speelde hij echter teleurstellend. Ronaldo scoorde maar één doelpunt en verliet het EK in de kwartfinale na verlies tegen Duitsland.

WK 2010

Opnieuw was Ronaldo (inmiddels aanvoerder) de vedette. Maar in het Portugese voetbalelftal verliep de aanloop naar het WK 2010 niet goed. Ronaldo stond zestien wedstrijden droog. Ook in dit toernooi speelde Ronaldo teleurstellend. Ronaldo scoorde maar één doelpunt in een wedstrijd waar met 7-0 werd gewonnen. Later in het toernooi werden de Portugezen uitgeschakeld door Spanje in de tweede ronde.

EK 2012

Het EK 2012 was voor Ronaldo zijn derde EK en zijn vijfde grote toernooi. In de eerste wedstrijd tegen Duitsland was Ronaldo zo goed als onzichtbaar. Ook in de daaropvolgende wedstrijd, tegen Denemarken, kwam Ronaldo niet tot scoren. Tegen Nederland keerde het tij en scoorde hij twee doelpunten, waarmee de uitschakeling van Nederland een feit was.

Portugal ontmoette in de kwartfinale de Tsjechen. Ronaldo scoorde uiteindelijk in 79ste minuut met het hoofd uit een voorzet van João Moutinho en leidde Portugal zo naar de halve finale. Daarin stond Portugal tegenover Spanje in een gelijkopgaande wedstrijd die eindigde in een doelpuntloos gelijkspel. Een strafschoppenreeks volgde, waarin Portugal het onderspit moest delven tegen zijn buurland. Ronaldo werd wel topscorer van het toernooi, al moest hij deze titel delen met vijf andere spelers.

WK 2014

Portugal kwalificeerde zich op dinsdag 19 november 2013 voor deelname aan het WK 2014 door een beslissende play-offwedstrijd tegen Zweden met 2–3 te winnen. Ronaldo maakte alle drie de Portugese doelpunten. Hij kwam daarmee op 47 interlanddoelpunten en evenaarde zo Pedro Pauleta als topscorer aller tijden van het Portugees voetbal elftal. Hij werd vervolgens op 5 maart 2014 alleenrecordhouder door twee keer te scoren tijdens een met met 5–1 gewonnen oefeninterland tegen Kameroen.

Het WK 2014 was Ronaldo's derde en kortste wereldkampioenschap. Portugal eindigde in de poulefase achter Duitsland en Amerika en mocht zodoende na drie wedstrijden naar huis. Ronaldo scoorde één keer, de winnende 2–1 in de derde groepswedstrijd tegen Ghana.

EK 2016

Door in de kwalificatiepoule voor het EK 2016 zeven van de acht speelronden te winnen, plaatste Portugal zich als groepswinnaar voor het eindtoernooi. Ronaldo droeg hier met onder meer vijf doelpunten aan bij. Portugal belandde op het EK in een poule met Hongarije, IJsland en Oostenrijk. De ploeg speelde op 18 juni 2016 haar tweede wedstrijd van het toernooi met 0–0 gelijk tegen Oostenrijk. Ronaldo speelde die dag zijn 128e interland en passeerde daarmee Luís Figo als Portugees recordinternational. Hij miste die dag een strafschop en kwam daardoor net als in het eerste groepsduel niet tot scoren. Dit lukte hem vier dagen later wel. Portugal speelde de laatste groepswedstrijd met 3-3 gelijk tegen Hongarije, waarbij Ronaldo zowel de 2–2 als de 3–3 maakte. Daarmee werd hij de eerste speler die scoorde op vier verschillende EK's.[4] Ronaldo maakte ook het eerste doelpunt tijdens de met 2–0 gewonnen halve finale tegen Wales. Dit was zijn derde treffer op het toernooi en zijn negende EK-doelpunt in totaal, een evenaring van het record van Michel Platini.[5] In de finale tegen Frankrijk viel hij in de 25e minuut bij een stand van 0–0 geblesseerd uit. Hij zag zijn landgenoten vervolgens vanaf de zijlijn met 1–0 winnen en zo de eerste Portugese eindzege op een groot toernooi veroveren. Met drie doelpunten was Ronaldo dit toernooi samen met Nani gedeeld topscorer van de Portugezen.

[weergeven]Interlands van Cristiano Ronaldo voor  Portugal

Bijgewerkt op 14 november 2016.[6]

Privéleven

Ronaldo werd in 2010 vader van een zoon. Hij wil niet vertellen wie de moeder van het kind is. Hij heeft volledig ouderlijk gezag over het jongetje, eveneens Cristiano genaamd. Van 2010 tot januari 2015 had Ronaldo een relatie met het Russische model Irina Shayk.

Erelijst

Competitie Aantal Jaren Manchester United Mondiaal Wereldkampioenschap voetbal voor clubs 1x 2008 Internationaal UEFA Champions League 1x 2007/08 Nationaal Kampioen Premier League 3x 2006/07, 2007/08, 2008/09 FA Cup 1x 2003/04 League Cup 1x 2005/06, 2008/09 FA Community Shield 1x 2007 Real Madrid Mondiaal Wereldkampioenschap voetbal voor clubs 2x 2014, 2016 Internationaal UEFA Champions League 2x 2013/14, 2015/16 UEFA Super Cup 2x 2014, 2016 Nationaal Kampioen Primera División 1x 2011/12 Copa del Rey 2x 2010/11, 2013/14 Supercopa 1x 2012 Portugal Europees kampioen 1x 2016 Individueel